Stećak na grobu slikara Lazara Drljače

U Sarajevo dolazi 1896. godine, gdje završava bravarski zanat. 1906. godine polaže završni ispit na Tehničkoj srednjoj školi na građevinskom odjeljenju. Prijemni ispit na Bečkoj akademiji likovne umjetnosti Drljača polaže u oktobru 1906. Primljen je kod profesora Christiana Griepenkerla,a 1911. godine dobija poziv i učestvuje na međunarodnoj izložbi u Rimu. 1920ih godina vraća se u Bosansku krajinu, među svoje planine, potom danima plovi rijekom Unom, u čamcu koji je sam napravio "po ugledu na feničansku lađu". Drljača se već tada, sagradivši u zavičaju "slikarsku kolibu", pripremao za višedecenijski, bogumilski život na Borcima. Prije nego je 1931. definitivno postao zatočenik planinske ljepote, Drljača intenzivno putuje. Najprije se odmetnuo od zavičaja, uputivši se drvenom dvokolicom u Sarajevo, potom - niz Hercegovinu, sa stvaralačkim izletima u dolinu rijeke Drine, do Mostara i pod Durmitor.

Slikao je tako da je izazivao divljenje poznavalaca umjetnosti širom svijeta, izlagao je po Evropi, a sam je jednom prilikom rekao da slika zato što to voli, a izlaže samo zato da preživi.

U rano proljeće 1930. godine u dvokolici (ćeze) koju je sam napravio, Lazar Drljača prvi put stiže u Konjic, a 1931. godine definitivno odlučuje da se naseli na Boračkom jezeru. Do drugog svjetskog rata živio je u Šantićevoj vili, ali u toku drugog svjetskog rata silom prilika seli u planinsku kolibu u Kotaradžama. Lazar se seli u kolibu u Jažvama na Borcima, da bi mu kasnije opštinske vlasti iz Konjica dodijelili Šantićevu vilu u kojoj će živjeti do smrti 1970. godine.

Sam je pravio boje za svoje slike od prirodnih materijala koje je nalazio po planini Prenj. Njegova jedina želja je bila da bude sahranjen kao Bogumil, a na grobove Bogumila stavljaju se stećci. Udruženje „Slavika“ 15.05.2010. godine je postavilo stećak na grob akademskog slikara i boema Lazara Drljače. 

Izvor: https://bs.wikipedia.org/wiki/Lazar_Drlja%C4%8Da

Radno vrijeme